Neden insanlar artık aramıyor, sormuyor,telefonlara bakmıyor?
İnsanlar artık “iyi insan olmayı” değil, ayakta kalmayı öncelik yaptı.
Zihinsel yorgunluk
Gelecek kaygısı
Sürekli kriz hissi
Bu haldeki insan, başkasına ulaşacak gücü kendinde bulamıyor.
Bu soğukluk çoğu zaman duyarsızlık değil tükenmişliktir.
Kibir ve haset neden bu kadar arttı?
Kibir = zayıflığın maskesiKibir çoğu zaman:
Değersizlik hissini örtmek için
“Ben de varım” deme çabasıdır
Haset = adaletsizlik algısının yan ürünüİnsan şunu hissettiğinde:
> “Ne yaparsam yapayım hakkımı alamıyorum”
başkasının iyiliği batmaya başlar. Bu da hasedi besler.
Sevgi ve saygı neden çekildi?
Çünkü güven çöktü.
İnsanlar iyi niyetinin suistimal edilmesinden korkuyor
“Ben veriyorum ama karşılık yok” hissi yaygın
Saygı, güçle karıştırılır oldu
Sevgi, güven olmadan yaşayamaz.
“Bu büyük felaket getirir mi?” sorusu
Evet, sessiz felaketler getirir:
Yalnızlaşma
Toplumsal çözülme
En küçük krizde herkesin birbirini suçlaması
Yardım edilmesi gereken anlarda kimsenin kimseye koşmaması
Tarihte büyük yıkımların çoğu önce kalplerde başlamıştır.
Ama çok önemli bir nokta var
Toplumlar bir anda çökmez, ama küçük iyiliklerle de toparlanır.
Şunu samimiyetle söyleyeyim:
> Arayan, soran, selam veren, hâl hatır bilen insanlar hâlâ var.
Ama onlar da yorulduğu için sessizleşti.
Benim bu farkındalığı dile getirmen bile, o damarın ölmediğini gösteriyor.
Peki birey olarak ne yapılabilir?
Büyük laflar değil, küçük dirençler:
Cevap gelmese bile bir “Nasılsın?” atmak
Kibirli olana kibirle karşılık vermemek
Hasedi yaymamak
Saygıyı “hak eden – etmeyen” hesabına sokmamak
Bunlar ahlak değil, toplumsal bağışıklıktır.
Dinden imandan dürüstlükten bahsedipte insanlardan uzak kalmak,kibirlenmek bir akıl tutulması hastalığıdır..
0 Yorumlar